Yasuko, Songs of Days Past

Yasuko, Songs of Days Past van de doorgewinterde filmmaker Negishi Kichitarō is een portret vol onderdrukte emoties van een driehoeksverhouding, ambitie en de worsteling met creativiteit, met in de hoofdrol Nakahara Chūya, een van de populairste Japanse dichters uit het begin van de 20ste eeuw.

Nakahara Chūya overleed in 1937, veel te vroeg, hij was net 30, aan tuberculose. Hij was een van de eerste modernistische dichters wiens werk in de decennia na zijn dood veel meer waardering zou oogsten. Naast zijn indringende stijl is dat een van de redenen waarom hij ook wel de Japanse Rimbaud wordt genoemd. In Yasuko, Songs of Days Past roept Negishi Kichitarô een periode uit de jeugd van de dichter op, toen hij in zijn late tienerjaren verliefd werd op de aankomende actrice Hasegawa Yasuko. Hun relatie stimuleerde Nakahara’s creativiteit, maar werd ook belemmerd door de aanwezigheid van de oudere en mondainere recensent Kobayashi Hideo.

Het turbulente verhaal dat Negishi vertelt, contrasteert met zijn elegante stijl. De beelden van Gima Shingo zijn prachtig en het ingetogen production design van Harada Mitsuo en Sagae Yōko treft de tijdgeest uitstekend, terwijl het zinderende portret van de driehoeksverhouding gaandeweg steeds soberder wordt. Als echte acteursregisseur benadrukt Negishi angstgevoelens met behulp van onderdrukte emoties. De film lijkt daarin op Merchant Ivory’s analyses van de Britse samenleving. Toch is Yasuko, Songs of Days Past vooral een beeld van een kunstenaar aan de vooravond van een grootse carrière en van de verstikkende beperkingen van de maatschappij waarin hij leefde.

– Vanja Kaludjercic

Trailer

Interview

• 

• 

• 

•