Je verlangens uiten, dromen najagen, van jezelf houden, vraagtekens zetten bij de onderdrukking en beperkingen van het patriarchaat. Farida Baqi neemt ons mee op een lyrische en emotionele reis door het leven van een jonge vrouw, van geboorte tot volwassenheid, in een niet nader bepaalde Arabische stad.
Een geboorte, een kindertijd vol mogelijkheden, tienerjaren met groeipijnen, de verwachtingen die de maatschappij van jonge vrouwen heeft. The Visual Feminist Manifesto onderzoekt hoe het leven van een vrouw wordt vormgegeven door de wereld om haar heen. We zijn getuige van de manieren waarop zij betekenis geeft, zowel vanuit haar persoonlijke ervaring als vanuit de manier waarop haar verteld wordt dat ze zich moet gedragen, beide sterk gevormd door patriarchale structuren. Ze krijgt herhaaldelijk te horen dat vrouwen “minder zijn dan” en haar gedrag wordt ingeperkt door de dreiging van schaamte, angst en uitsluiting. Ondertussen is ze op zoek naar wat meer emancipatie.
Farida Baqi toont ons het leven van een naamloze vrouw in een Arabische stad. De filmmaker richt zich op de ervaring van een cisgender vrouw die in aanraking komt met heteroseksueel verlangen. Maar de ode van Baqi zal weerklank vinden bij velen, verenigd door universele gevoelens als vreugde, pijn, liefde en frustratie.
Door beelden van de drukte van een Arabische stad te contrasteren met het rustgevende landschap van de zee, toont Baqi het leven van een vrouw als onlosmakelijk verbonden met de ruimtes en plaatsen om haar heen. Tegelijkertijd zinspeelt Baqi op emancipatie, gevoed door solidariteit.