Tears in Kuala Lumpur

Geïnspireerd door de iconische Maleisische zanger en acteur P. Ramlee, brengt Ridhwan Saidi een beëindigde relatie in kaart in deze contemplatieve ode aan Kuala Lumpur. Beschouwende herinneringen houden het midden tussen herinnering en droom, terwijl de architectuur en cultuur van de stad blijven veranderen.

In Tears in Kuala Lumpur is de stad een labyrint van geheugen en verlies. Tze, een vrouw die worstelt met de mysterieuze verdwijning van haar slaapwandelende man, zwerft door de straten en Jay, fotograaf en moderne flaneur, doorkruist het stadslandschap met haar camera om vluchtige schoonheid en verborgen verhalen vast te leggen. Voor Tze is de stad een verzamelplaats van spookachtige echo’s waar het verleden overal aanwezig is. Voor Jay is het een mogelijkheid tot existentiële verkenning waar “fotografie je op plaatsen brengt waar je aan je eigen werkelijkheid kunt ontsnappen.” Als hun paden zich kruisen komen er gefragmenteerde herinneringen aan liefde en verlangen naar boven in grimmige, monochrome beelden met het dagelijkse ritme van Kuala Lumpur als decor.

Het alledaagse en het abstracte komen samen in Ridhwan Saidi’s ongrijpbare portret van stadsbewoners. De titel van de film is ontleend aan Air Mata di Kuala Lumpur, het laatste lied dat de Maleisische icoon P. Ramlee schreef voor zijn nooit gemaakte eerste kleurenfilm. Tears in Kuala Lumpur wisselt geïmproviseerde scènes af met schitterende statische beelden van de stadsarchitectuur in verschillende filmstijlen – van sober zwart-wit tot kleur en inventief gebruik van nachtzichttechnologie – om de diversiteit van de stadsbewoners te schetsen. Ramlees composities verrijken het gelaagde sound design en het trage, introspectieve tempo van de film is verfrissend vergeleken met de gebruikelijke filmportretten van de stad. Hier wordt Kuala Lumpur getoond als een stad vol verborgen complexiteit en verstilde schoonheid.

– Vanja Kaludjercic

Trailer

Interview

• 

• 

• 

• 

• 

•