Found footage uit het seksgerichte bomba-genre in de Filipijnse cinema wordt gecombineerd met een AI-gegenereerde voice-over van wijlen Ishmael Bernal – een van de beste Filipijnse filmmakers van eind 20ste eeuw. Het thema wordt scherp, humoristisch en satirisch becommentarieerd.
Toen IFFR-favoriet Khavn voor het eerst sprak over Bomba Bernal klonk het als een variatie op National Anarchist (2023), oftewel, een portret van een grote Filipijnse regisseur volledig opgebouwd uit fragmenten uit zijn films. Als dat al de bedoeling was, is daar weinig van overgebleven, want de film gaat meer over Bomba dan over meestercineast Ishmael Bernal.
Bomba’s waren de Filipijnse bijdrage aan de wereldwijde golf aan seksfilms uit de jaren 70 en 80. Ondanks de hoge exportwaarde waren ze vooral belangrijk voor het eigen land: als impuls voor de zieltogende filmindustrie, maar ook als genre met een dubbele rol tijdens de staat van beleg onder Marcos. Bomba’s waren een uitlaatklep voor een deel van de dictatoriale beperkingen – maar ook een verzetshaard, een plek waar politieke onderdrukking werd verbeeld met genreclichés. Bernal sprak vol bezorgdheid en ironie over die zaken in zijn teksten en Khavn voorzag die woorden van beelden.