Deze meditatieve verkenning van zicht, zowel letterlijk als metaforisch, vindt symbolische manieren om het traumatische verlies van de toenmalige partner van Shannon Liang over te brengen. De film opent met onverbloemde beelden van Liangs eigen ooglaseroperatie, waarvan ze een hardnekkige “halo”-vervorming in haar linkeroog overhoudt. In deze gevoelige korte film over de transformerende kracht van verdriet wordt de “halo” zowel een symbool van verminderd zicht als een raadselachtige markering van verlies, waardoor de manier waarop we de wereld om ons heen waarnemen subtiel verandert.