Swimming Home

Als een gezin arriveert bij hun villa in een afgelegen kustdorp, zien ze dat er een onbekende in het zwembad drijft. Deze mysterieuze vrouw met groene nagels beweert botanist te zijn. Haar aanhoudende aanwezigheid accentueert de afstand die al bestond tussen de ouders, oorlogscorrespondent Isabel en de melancholische dichter Joe. De spanning loopt op, de temperatuur stijgt en een perfecte vakantie verandert in een hachelijk spektakel, verder uitvergroot door de schoonheid van het landschap waarin het plaatsvindt.

De gelijknamige roman uit 2011, van de veelgeprezen auteur Deborah Levy, heeft een verontrustende speelfilm opgeleverd. Net als de roman schampt Justin Andersons begaafde debuut langs de randen van de genrefilm en dompelt zijn tenen in psychodrama en horror, terwijl het een unieke kijk biedt op de verhoudingen binnen een ziekelijk dysfunctioneel gezin. Met een vleugje humor en absurditeit zoomt zijn scenario in op de pijn van onderdrukte irritaties en nauw verhulde verlangens. Mackenzie Davis en Christopher Abbott maken indruk als een stel dat zich met moeite vastklampt aan de strohalm van hun relatie, net als Nadine Labaki als huisvriendin die wordt meegesleept in de maalstroom. Ariane Labed toont een staaltje ongeremde lichamelijkheid in haar rol als vreemdeling, waarbij de dubbelzinnigheid van haar aanwezigheid al snel plaatsmaakt voor iets tastbaarders en infernalers.

– Vanja Kaludjercic

Interview