So Unreal

“Wij zijn de goden van de technologie. In den beginne vormden wij de technologie, maar inmiddels vormt de technologie ons.” De onmiskenbare, tot de verbeelding sprekende stem van rockicoon Debbie Harry galmt door de leegte. Ze gidst ons door deze actuele, zintuiglijke documentaire over de verweven relaties tussen cinema, menselijkheid en technologie.

Technische ontwikkeling is van oudsher een kernthema van film, waarbij de bijna eindeloze mogelijkheden van digitale vooruitgang en de existentiële gevoelloosheid van ons mogelijke verlies van controle met voortdurende geestdrift en angst worden verkend. Dit is het canvas van So Unreal, een documentaire die gebruikmaakt van scènes uit zowel klassieke als minder bekende films. Het accent ligt op werk uit de periode 1981–2001, met fragmenten uit onder meer TRON (Steven Lisberger, 1982), Brainstorm (Douglas Trumbull, 1983) en eXistenZ (David Cronenberg, 1999), waarbij met fluorescerende visuals door dit brede aanbod wordt gelaveerd. Dit op indrukwekkend onderzoek gebaseerde video-essay van speelfilmlengte is meesterlijk gemonteerd, loopt over van nostalgische neonbeelden, en neemt ons mee op een psychedelische trip door filmische tijd, ruimte en geheugen.  

So Unreal getuigt opnieuw van de briljante, veelkleurige visie van Amanda Kramer, die al filmmaker in Focus was op IFFR 2022. Haar werk verkent de complexiteit van menselijke emoties in een onmiskenbare, grensverleggende visuele stijl.

– Sophie Tupholme

Wist je dat Amanda Kramer en Debbie Harry naar Rotterdam komen voor een Talk dit jaar? Lees hier meer.