Pandoras Vermächtnis

Georg Wilhelm Pabst was in de jaren 20 en begin jaren 30 van de vorige eeuw een van de meest gerespecteerde filmmakers ter wereld. Pabst, die bekend stond als een trouwe socialistische filmauteur, werd in de jaren 40 een zwart schaap, toen hij voor de nazi-filmindustrie ging werken. De omstandigheden waaronder dat gebeurde, staan nog ter discussie. In de 'politiek' van de filmwereld is Pabst een linkse liefdesaffaire met slechte afloop. Weinigen gunnen hem het voordeel van de twijfel.

Angela Christlieb benadert Pabst vanuit een enigszins griezelige hoek: zijn familie. Zijn vrouw Trude, die schrijver, actrice en vertrouwelinge was, is enkel aanwezig in archiefbeelden en tekst. En dan zijn er nog levende kinderen en andere verwanten die bereid zijn over deze schijnbaar mysterieuze man te praten.

Pandoras Vermächtnis gaat niet zozeer over wat Pabst voor de film heeft betekent, maar eerder over de indruk die zijn leven en werk hebben gemaakt op zijn naasten. Het is boeiend om te horen wat Georg en Trude aan elkaar schreven toen ze jong waren. Het wordt fascinerend als zijn familieleden de mythes scheiden van hun dierbare herinneringen. Pandoras Vermächtnis is een duik in de filmgeschiedenis vanuit een onalledaagse hoek – een zeldzame en waardevolle film!

– Olaf Möller