One Last Bloom

“Hou je hoofd koel!”, schreeuwt de oudere, heimelijk zieke trainer Jin tegen zijn jonge protegé Shogo tijdens bokswedstrijden, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Iedereen in One Last Bloom heeft een rugzakje als gevolg van een disfunctionele gezinssituatie, gemiste kansen of het vreemde risico dat altijd kleeft aan een tweede kans.

Natuurlijk doet One Last Bloom denken aan de dilemma’s en dynamiek van Clint Eastwoods Million Dollar Baby (2004) en de Rocky-serie, door de adembenemende choreografie van het sparren en een verhaal dat wordt opgebouwd naar het laatste titelgevecht. De film is consequent in zijn bijzonder naturalistische, niet-sensatiegerichte en innemende weergave van het gevecht en de voorbereidingen die dat vergt. 

De productieve regisseur Zeze Takahisa heeft een carrière opgebouwd die gaat van ‘pink porno’ (zijn Tokyo X Erotica werd enthousiast onthaald door het publiek tijdens IFFR 2002) tot zeer succesvolle mainstream films. Voor hem is het doel los van het genre altijd hetzelfde: de kijker betrekken bij zijn verkenning van de psychologie en het gedrag van de mens. Met het gedetailleerde, ontroerende spel en de rustige, observerende stijl, spreekt het voor zich dat One Last Bloom op virtuoos elegante wijze stemmige introspectie verweeft met opwindende actiescènes.

– Adrian Martin