Ardiente paciencia / Mit brennender Geduld

Michael Radford scoorde halverwege de jaren 90 een verrassende wereldhit met zijn film Il postino (1994), maar niemand leek meer te weten dat het verhaal van Pablo Neruda en zijn postbode tien jaar daarvoor al was verfilmd. Behalve Antonio Skármeta dan, die met Ardiente paciencia zijn eerste lange fictiefilm afleverde, waarna hij het verhaal ook in romanvorm uitbracht.

Ardiente paciencia oogt eenvoudiger en rauwer dan Radfords gelikte interpretatie van het verhaal en wordt niet gedragen door grote sterren, maar gewoon door acteurs die perfect zijn voor hun rol. Het belangrijkste verschil is waarschijnlijk dat het verhaal van Skármeta zich afspeelt in de jaren 60 en 70 in Chili, waar Radford het verplaatst naar het Italië van de jaren 50. Die keuze bracht natuurlijk allerlei veranderingen met zich mee. In de versie van Skármeta vormen de problemen van Chili onder Frei Montalva een integraal onderdeel van het verhaal en zijn ze net zo belangrijk als het liefdesverhaal van postbode Mario. Nu het stof van alle opwinding rond Il postino is neergedaald, is de tijd rijp om terug te keren naar de bron en volop te genieten van dit juweel uit de filmgeschiedenis.

– Olaf Möller