A los pueblos del mundo
Een verslag van Pinochets misdaden; een van de weinige Chileense ballingschapsfilms gemaakt in de VS.
21'
Verenigde Staten
IFFR 2024
Michael Radford scoorde halverwege de jaren 90 een verrassende wereldhit met zijn film Il postino (1994), maar niemand leek meer te weten dat het verhaal van Pablo Neruda en zijn postbode tien jaar daarvoor al was verfilmd. Behalve Antonio Skármeta dan, die met Ardiente paciencia zijn eerste lange fictiefilm afleverde, waarna hij het verhaal ook in romanvorm uitbracht.
Ardiente paciencia oogt eenvoudiger en rauwer dan Radfords gelikte interpretatie van het verhaal en wordt niet gedragen door grote sterren, maar gewoon door acteurs die perfect zijn voor hun rol. Het belangrijkste verschil is waarschijnlijk dat het verhaal van Skármeta zich afspeelt in de jaren 60 en 70 in Chili, waar Radford het verplaatst naar het Italië van de jaren 50. Die keuze bracht natuurlijk allerlei veranderingen met zich mee. In de versie van Skármeta vormen de problemen van Chili onder Frei Montalva een integraal onderdeel van het verhaal en zijn ze net zo belangrijk als het liefdesverhaal van postbode Mario. Nu het stof van alle opwinding rond Il postino is neergedaald, is de tijd rijp om terug te keren naar de bron en volop te genieten van dit juweel uit de filmgeschiedenis.
– Olaf Möller
IFFR 2024
Programma IFFR 2024
Na de coup tegen de democratisch gekozen regering van Chili en de moord op president Salvador Allende op 11 september 1973, kozen veel Chilenen voor een onzekere toekomst in verre landen. In 1974, ingeleid door werken als Sergio Castilla’s Pinochet: fascista, asesino, traidor, agente del imperialismo en Raúl Ruiz’ Dialogue d’exilés, begon zich een uniek historisch fenomeen af te tekenen: een Chileense cinema in ballingschap. Het grootste deel van de Chileense filmcultuur was vertrokken en woonde nu in verschillende landen, onder wie gevestigde auteurs als Patricio Guzmán (The Battle Of Chile (Part 1): The Insurrection of the Bourgeoisie), Miguel Littin (Actas de Marusia) en Helvio Soto (La triple muerte del tercer personaje), maar ook filmstudenten als Sebastián Alarcón (Night Over Chile), Leo Mendoza (Reír o no reír) en Luis Mora (Night of the Captain). Opmerkelijk genoeg vormt hun werk een coherent geheel: de Chileense cinema van de Unidad Popular leefde voort, net als de protesten tegen het fascisme in eigen land – waarbij Chili vaak wordt getoond als slechts één voorbeeld van onderdrukking en terrorisme in de wereld. In een tijd waarin steeds meer filmmakers noodgedwongen in ballingschap leven en hele gemeenschappen met geweld worden verdreven, presenteert IFFR, 50 jaar later, een groots overzicht van dit fenomeen. We vertonen zo'n 25 speelfilms en korte films uit de eerste tien jaar ballingschapproducties, van klassiekers tot televisieproducties die na eerste uitzending nauwelijks meer zijn gezien.
Wist je dat er ook een Talk is over het Chile in the Heart-programma? Klik hieronder voor meer informatie.
Lees meer over dit programmaEen verslag van Pinochets misdaden; een van de weinige Chileense ballingschapsfilms gemaakt in de VS.
21'
Verenigde Staten
IFFR 2024
Een film over Chili toen en nu, waarbij wordt gekeken naar de staking van salpetermijnwerkers in 1925.
110'
Mexico
IFFR 2024
Dit speelfilmdebuut van Antonio Skármeta over Pablo Neruda en zijn postbode speelt zich af in het Chili van de jaren 60 en 70.
80'
West-Duitsland
IFFR 2024