Focus: Stanya Kahn

Twee geërgerde vogels zitten op een tak en uiten hun grieven. Hun alledaagse activiteiten staan niet ver af van de onze.

Abstracte animatiefilm die grenzen doet vervagen, een ode brengt aan de zorg voor anderen en solidariteit aanmoedigt via poëtische allegorie.

“Het heeft geen thema, het heeft geen droom, het is gewoon een vrolijk lied voor jou.” Een duistere verkenning van het absurde.

Twee tieners maken een reis naar het onbekende. Een allegorie voor een generatie die de wereld op haar eigen voorwaarden tegemoet wil treden.

Het bekende wordt onbekend en wat solide is, breekt in stukken. Schilderijen veranderen in animaties van hallucinatorische beelden.

Van een bevalling tot beginnende dementie en van het Tahrirplein tot Trump’s inauguratie: een nadrukkelijke ode aan de mens.

Lois heeft een cruise gewonnen met een radiospel. Een videomaker wil een citaat van haar, maar Lois heeft andere plannen.