Wir sind dann wohl die Angehörigen

Op de avond van 25 maart 1996 werd Jan Philipp Reemtsma – zoon van een sigarettenfabrikant, multimiljonair, hoogleraar, publicist en mecenas – ontvoerd in de buurt van zijn huis in Hamburg. Nadat tientallen miljoenen mark losgeld betaald was, keerde Reemtsma terug bij zijn familie. Maar wat deden zijn partner, psychoanalyticus Ann-Kathrin Scheerer, en hun zoon Johann tijdens die dagen van angstig afwachten?

Die laatste, nu een succesvol muziekproducent, memoreert deze periode in zijn eerste boek, dat hij nadrukkelijk een roman noemt: Wir sind dann wohl die Angehörigen (2018). Regisseur Hans-Christian Schmid heeft het nu bewerkt tot een bijzonder fijngevoelige film; een anti-thriller die de pogingen beschrijft van de familie van Reemtsma en de politie om de schijn van normaliteit op te houden onder extreme druk.

Schmid laat zien hoe diepgaande, tijdelijke maar zeer wezenlijke gevoelens en relaties zich ontwikkelen in een setting die nauwelijks theatraler kan, met agenten die huisgenoten worden enz. Dit onderwerp is natuurlijk een kolfje naar zijn hand, want de beste films van Schmid, zoals zijn tv-filmdebuut Himmel und Hölle (1994), 23 (1998) of Requiem (2006) draaien allemaal regelrecht om de fragiele en bedrieglijke aspecten van de werkelijkheid. Een meesterwerk. Echt.

– Olaf Möller