Trenque Lauquen

Filmmakers van Hitchcock en Val Lewton tot Antonioni en Rivette wisten het al: een van de beste uitgangspunten voor fictie is de plotselinge, onverklaarbare verdwijning van iemand. Laura Citarella van het Argentijnse El Pampero-collectief plaatst de hoofdpersoon uit haar Ostende (2011) – ook een Laura, gespeeld door weer een andere Laura (Paredes) – in het middelpunt van een verdwijningsmysterie.

Net als in Ostende is Laura een verbeeldingsvolle observator-onderzoeker die uit de kleinste sporen verloren verhalen construeert – ook als ze die bij toeval ontdekt in bibliotheekboeken. Als ze uit het openbare leven verdwijnt, treden er andere figuren op de voorgrond: een vriendje, een collega, een raadselachtige vrouw in het verleden en een nog raadselachtigere figuur in het heden. Het verhaal van Trenque Lauguen (de naam van een stadje), dat soepel, maar betoverend schakelt tussen mysterie en liefdesdrama en zelfs enige sciencefiction en horror, wordt verteld in twee speelfilms in de kenmerkend overvloedige huisstijl van El Pampero. Het wordt eenvoudig gebracht, maar zit vol culturele toespelingen, briljant geacteerd en verlevendigd door de geestige soundtrack van Gabriel Chwojnik. Het resultaat is een subtiel verschil tussen rationale, mannelijke manieren om de wereld te begrijpen en een volstrekt andere, vrouwelijke fijngevoeligheid.   

– Adrian Martin