The Lady from Constantinople

Judit Eleks speelfilmdebuut The Lady from Constantinople bevat nauwelijks een verhaal. We brengen gewoon wat tijd door met een eenzame oudere vrouw die verhuist en door de stad dwaalt. En toch wat een rijke film is dit, als ze telkens weer in vreemde, ongemakkelijke en zelfs surrealistische situaties belandt, zoals een begrafenis op een dak en een spontaan feest met wildvreemden.

Elek draaide grote delen op straten en andere plekken, tussen nietsvermoedende mensen die door de legendarische actrice Kiss Manyi bij de film werden betrokken, bijvoorbeeld door commentaar te geven op dingen die ze zeiden. Het extra vérité-gehalte komt op het conto van handheld camera-genie Elemér Ragályi, die niet veel later met zijn sobere, krachtige stijl prachtig werk zou leveren voor István Gaáls poëtische onderzoek naar het functioneren van dictatoriale structuren, Magasiskola (1970), en György Szomjas’ romantische, revolutionaire steppewestern, Talpuk alatt fütyül a szél (1975). Een openbaring!

– Olaf Möller