Nummer achttien

Na een ongeluk dat bijna zijn dood werd, overpeinst filmmaker Guido van der Werve tijdens het lange herstelproces de hoogte- en dieptepunten van zijn leven. Het non-lineaire Nummer achttien bestaat uit een reeks bewegingen: het uitgangspunt is de klassieke documentaire, maar dan met op zichzelf staande scènes waarin heden en verleden, existentialistische wanhoop en droge humor, bespiegeling en creativiteit en de voor- en nadelen van herinneren en vergeten met elkaar gecombineerd worden.

Nummer achttien, dat voor de Tiger Competition is geselecteerd, heeft wat weg van een ontroerend exorcisme dat, zonder te oordelen, familietrauma’s tegen het licht houdt – en zo een beeld geeft van het eclectische, excentrieke en zeer innemende karakter van de filmmaker. Nummer achttien ontroert op een eigenaardige manier, zonder sentimenteel te worden. Het is een ode aan de absurditeit en kwetsbaarheid van het leven, waarin komisch nagespeelde gebeurtenissen afgewisseld worden met alledaagse beproevingen. Of Guido van der Werve nu verrassende uitvoeringen van klassieke muziek met nieuwe teksten combineert of biologische verklaringen geeft tegen een decor van zijn vaders schilderijen, hij brengt een eerbetoon aan de schoonheid en complexiteit van de wereld in een film die zowel dankbaarheid uitstraalt als het verlangen om een unieke indruk achter te laten.

– Cristina Álvarez López