Natura

Matti Harhu's debuutfilm is een eigentijdse postcorona-overpeinzing over de bedrieglijkheid van afgunst en de isolatie van onze digitaal verbonden wereld. Twee uitgestoten Finse mannen, die prat gaan op hun afkeer van ideologie, vinden elkaar online. Ze besluiten activist te worden en nemen het heft in eigen hand door een inbraak te beramen in het afgelegen huis van een cryptomiljonair.  

Harju gebruikt buitenopnames om zowel geheimzinnigheid te creëren met lange natuurshots, als om de lage sociaaleconomische positie van de mannen te visualiseren met volkse filmtaal: treinsporen in de verte, bosgebieden vol afval en onvoltooide bouwwerken. Er wordt een schril contrast gecreëerd tussen de aanvallers en hun doelwit met zijn ogenschijnlijk spilzieke leven. De film neigt naar het absurde als de mannen zich voorbereiden op hun misdrijf, onderweg selfies maken en hun vastgebonden gevangene helpen met het meten van zijn bloedsuikerspiegel.

Natura roept plaatsvervangende spanning op en is daarmee de tegenpool van conventionele inbraakfilms als Michael Hanekes Funny Games (1997). Harju benadrukt de folteringen en martelingen niet, maar richt zich meer op de sociale gevolgen van het digitale tijdperk aan de hand van volkswijsheden als 'schijn bedriegt' en 'niet alles is wat het lijkt'. Gevoed door een stille woede onder de glinsterende noordse schemering ontdekken de activisten al snel dat digitale façades en cryptovaluta net zo misleidend zijn.   

– Ol Marin