De meeste mensen denken dat films regisseren een soort tijdverdrijf is voor de acteur Mathieu Amalric. Maar dat klopt simpelweg niet: nadat Amalric zijn eerste filmrol speelde in 1984 (Otar Iosseliani’s Les favoris de la lune), duurde het zes jaar voordat hij weer een acteerklus aannam – een periode waarin hij korte films maakte en ervaring op de set opdeed, onder meer als regieassistent. Dus, ja, het zou best kunnen dat zijn status als snel rijzende filmster begin jaren 1990 zijn speelfilmdebuut Mange ta soupe mogelijk maakte – maar in werkelijkheid kwam hij gewoon terecht waar hij thuishoorde. De zelfverzekerdheid en helderheid van de film, de bijzondere toon vol slimme, knap uitgevoerde komische elementen is daarvan het bewijs.
In zekere zin ligt ‘thuishoren’ ook aan de basis van het verhaal van Mange ta soupe: over een zoon die enkele dagen op bezoek gaat bij zijn moeder, een beroemde literatuurcriticus, wat een echo is van Amalrics eigen gezinsleven en jeugd, tot aan enkele verbluffende details toe. Dat hij niet zichzelf speelt is hier even veelzeggend als het casten van mede-acteur en -regisseur László Szabó als de vader van zijn alter ego – beschouw het als een manier om te laten zien hoe dicht bij en hoe ver de film van de realiteit staat.
– Olaf Möller
Film details
- Productieland
- Frankrijk
- Jaar
- 1997
- Festivaleditie
- IFFR 2023
- Lengte
- 67"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
The Year of 1812 (War and Peace)
Een haast psychedelisch lichtgevende invocatie van de Slag bij Borodino op de klanken van Tsjaikovski’s 1812 Overture (1880).
-
Cinema Regained
-
-
The Wedding of Mr. Marzipan
Satire op het schijngeluk van consumptiegoederen in een verbluffend fraaie, buitengewoon kunstmatige stijl.
-
Cinema Regained
-
-
Le taxi, le cinéma et moi
Een portret van filmmaker Drissa Touré en filmisch essay over de beperkingen opgelegd aan de Sub-Saharaanse filmkunst in de jaren 90.
-
Cinema Regained
-