Geology of Separation

Er is al veel verslag gedaan over de traumatische ervaringen van de mensen die, op zoek naar een ‘beter leven’, naar het westen migreren, soms zonder het er te vinden. Geology of Separation kiest voor een andere, meer empathische manier: een verhaallijn die het banale dagelijkse leven toont van Abderhaman, een migrant die het geweld in Libië is ontvlucht en nu op een verblijfsvergunning wacht in Italië.

Deze onzekere periode wordt verder bemoeilijkt door de vermoeiende, demoraliserende vernedering van het terloopse racisme van verschillende ambtenaren. Een groot deel van de film bestaat uit lange, smachtende en vredige beelden van landschappen en luchten; besneeuwde berghellingen, weiden met koeien, watervallen en landweggetjes worden allemaal getoond in schitterend zwartwit. Maar dit is geen vakantiefolder, want deze pastorale schoonheid wordt onderbroken door verontrustende vragen, die de beelden misschien wel van hun kleur hebben ontdaan: Wat betekent het om ergens te zijn waar je welkom noch onwelkom bent? En hoe kan die beslissing afhangen van willekeurige grenzen, arbitraire geschiedenissen en beleid dat papierwerk boven waardigheid stelt?

In een ingetogen, meeslepende scène wordt aan Abderhaman gevraagd wat hij leert in de lessen die hij volgt. “Alleen Italiaans,” antwoordt hij. Dit moment benadrukt zijn vermogen om te functioneren in de maatschappij, maar ook zijn onzekerheid of diezelfde maatschappij überhaupt wil dat hij verder komt en gedijt, of zelfs blijft.

– Nicholas Davies

Deze film is onderdeel van de vfonds Freedomline. Klik hier voor een overzicht van de andere films die geselecteerd zijn binnen de vfonds Freedomline.