Film Fetish

Vaste bezoekers van IFFR kennen Okuyama Jun'ichi en zijn films waarschijnlijk goed, omdat zijn werk er vaak vertoond is – wat het festival de perfecte plek maakt voor de wereldpremière van Kaneko Yū’s documentaire over het leven en werk van deze grootmeester van de Japanse avant-garde.

Okuyama is als weinig anderen geobsedeerd door de bijzondere schoonheid van analoge film, met name de kleinere formaten, waarvan hij de mogelijkheden al gretig verkent sinds zijn debuut in 1964 met het 8mm-experiment MU. Zoals Ōta Yō schreef: "Okuyama heeft geprobeerd werk te maken dat thuishoort in een tak van de experimentele cinema die P. Adams Sitney ‘Structural Films’ noemt. Echter, die definitie is te beperkt voor Okuyamas werk, dat onvergelijkbaar uniek is in de wereld." Maar wat doe je als het ruwe materiaal steeds schaarser wordt en de vertoningsmogelijkheden steeds zeldzamer? Waar moet een kunstenaar als Okuyama heen als alles waarom zijn leven draait lijkt te verdwijnen?

Kaneko heeft Okuyama zo'n acht jaar lang gevolgd, hem geobserveerd bij het maken en vertonen van zijn films, en gedrukt materiaal verzameld. Misschien is Film Fetish boven alles een etnografisch werk: Kaneko heeft een document gemaakt over een cultuur die niet lang meer zal bestaan.

– Olaf Möller