Faces of Anne

Je wordt wakker in een morsige hotelkamer en je hebt geen idee hoe je daar bent beland. Je bent je naam vergeten. Je komt erachter dat er in andere kamers nog meer jonge vrouwen in dezelfde situatie lijken te verkeren, hoewel een van hen je naam lijkt te kennen: Anne. Na een onplezierige ontmoeting met een tamelijk grote kakkerlak begin je onbedaarlijk te gillen. Dan komen de verpleegkundigen binnen om je te verdoven. En o ja, als het donker wordt, moet je ontsnappen aan een dodelijke demon met een bebloede hertenkop.

Faces of Anne leunt zwaar op elementen uit horrorfilms – en in veel opzichten is dat ook precies wat het is. Maar de film is ook een mysterie waarin de centrale vraag – waarom is Anne hier? – ons tot het eind laat raden naar het antwoord. Zitten we in een videogame? Een escaperoom? In het hoofd van iemand met meerdere persoonlijkheden? Is het een complexe, nihilistisch fantasie van een gestoorde seriemoordenaar? Het is niets nieuws om te zeggen dat de beste horrorfilms vaak de angsten van de samenleving weerspiegelen; deze film is een intelligente – en ijzingwekkende – analogie van sommige problemen waar jongeren tegenwoordig mee te maken hebben.

– Nicholas Davies