De openingsscène waarin we een aardbeving in Indonesië zien voorspelt een sober, realistisch drama over ontheemding en armoede. Maar dan verandert Anggun Priambodo’s zwart-witfilm plotseling in een luchtige komedie: niemand wil de gevangenis verlaten om te helpen – op één iemand na, die zich zorgen maakt om Mama Emola. Het verhaal ontvouwt zich als een odd couple-roadmovie in de lyrische, humoristische stijl van de vroege Hou Hsiao-hsien.