De oudere Isabel Cardoso werkt in de keuken van een kinderopvang. Haar handen zijn versleten en een groot, pijnlijk verdriet werpt een schaduw op haar herinneringen. Op rustige momenten maakt ze contact met haar overleden moeder met behulp van de aanwakkerende wind, rimpelingen op het water of de opengebarsten aarde. Een bijzonder intiem, documentaire-achtig mozaïek over de kracht, strijd en het bovenzinnelijke van het zwarte vrouw-zijn.