Beyond the Fences of Lâlehzâr

Amen Feizabadi’s Beyond the Fences of Lâlehzâr is een grensverleggend, multimediaal tijdsdocument over een man van middelbare leeftijd die werkt in de wijk Lâlehzâr in Teheran. Vanwege de grote rol in het openbare en culturele leven in de stad werd de wijk ook wel het 'Champs Elysées van Teheran' genoemd, die na de geleidelijke sluiting van veel theaters en bioscopen na de Iraanse Revolutie veranderde in een centrum voor verlichting en elektrische benodigdheden.

Nadat een anonieme vrouw hem confronteert met zijn jeugd, begint de man aan een reis door het labyrint van zijn herinneringen. Deze abstracte reis voltrekt zich in een verlaten theater in Lâlehzâr met afbladderende muren en lichtstralen. Terwijl een geblinddoekt strijkkwartet atonale stukken speelt en op een muur bewegende beelden worden geprojecteerd, herinnert de man zich een dierbaar meisje uit zijn jeugd dat gek was op muziek, dans en poëzie en wier vrije geest werd verpletterd door een complot van hun dominante vaders. 

Feizabadi’s compromisloze film vermengt experimentele muziek, theater en dans met zijn elliptische verkenning van de verraderlijkheden van het geheugen, waarbij de grens tussen heden en verleden, werkelijkheid en fictie, en droom en waken verdwijnt. Het allegoriseren van een maatschappij waarin muziek en poëzie het zwijgen is opgelegd, maakt Beyond the Fences of Lâlehzâr tot een beeldend, hypnotiserend treurdicht voor vrijheid en kunst.

– Srikanth Srinivasan