Het stadsgezicht van Brasília: een rommelig allegaartje van auto’s, industrie en een onontwarbare kluwen autowegen en snelwegen. Soms steekt een verdwaald wild dier – een aap of een miereneter – de weg over. De dieren die pech hebben, worden platgereden; de dieren die geluk hebben, belanden in een dierentuin. Ana Vaz’ prachtige debuutfilm is een betoverende, poëtische odyssee die de desastreuze gevolgen van stedelijke expansie voor de natuur onderzoekt.
Vaz’ speelfilm, gefilmd op het korrelige 16mm – een formaat dat zelf met uitsterven bedreigd wordt – toont het landschap in day-for-night, de klamme somberheid van een eindeloze schemering. Het unheimische aspect van ecohorror wordt gecombineerd met het etnografische karakter van documentaire, wanneer de dieren die ons vanuit hun kooien aanstaren, veranderen in een duizelingwekkend, schrijnend symbool van koloniale ontheemding. De spookachtige, bijna gemilitariseerde soundtrack van de overleden legendarische componist Guilherme Vaz stuwt ons voort door deze diep gelaagde en gedenkwaardige meditatie.
Vaz’ bijzonder innovatieve combinatie van genres geeft een opwindend, fris en experimenteel tintje aan het Harbour-programma. Haar korte film Há Terra! was in 2016 te zien in het Bright Future-programma van IFFR, gevolgd door het wonderbaarlijke Apiyemiyekî? in de Ammodo Tiger Short Competition in 2020.