The Lady from Constantinople

Judit Eleks speelfilmdebuut The Lady from Constantinople bevat nauwelijks een verhaal. We brengen gewoon wat tijd door met een eenzame oudere vrouw die verhuist en door de stad dwaalt. Maar hoe rijk is deze film wel niet, als ze steeds weer in vreemde, ongemakkelijke en zelf surrealistische situaties belandt, zoals een begrafenis op een dak en een spontaan feest met wildvreemden.

Judit Elek draaide grote delen op straten en andere plekken, tussen nietsvermoedende mensen die door de legendarische actrice Kiss Manyi bij de film werden betrokken, bijvoorbeeld door commentaar te geven op dingen die ze zeiden. Het extra vérité-gehalte staat op het conto van lossecameragenie Elemér Ragályi, die niet veel later met zijn sobere, krachtige stijl zulke pareltjes zou maken als István Gaáls poëtische onderzoek naar het functioneren van dictatoriale structuren, Magasiskola (1970) en György Szomjas’ romantische, revolutionaire steppewestern, Talpuk alatt fütyül a szél (1975). Een openbaring!   

• 

• 

•