La ruche

Tienerdochter Marion probeert wanhopig haar familie bijeen te houden, in het Waalse appartement waar ze met haar twee zusjes en alleenstaande moeder Alice woont. Hoe liefdevol hun onderlinge grapjes en bijnamen ook mogen zijn, moeder blijkt wel erg zwaar op haar kleine ‘lelijkerds’ te leunen. Ze verleidt haar jongste tot spijbelen, laat haar oudste haar medicatie regelen, en na een mentale zenuwinzinking kunnen haar dochters het zelf uitzoeken.

Christophe Hermans die zich met La ruche aan zijn eerste speelfilmdebuut waagt, heeft Ludivine Sagnier (Femmes, Swimming Pool) weten te strikken voor de rol van de moeder die langzaam in een bipolaire episode wegzakt. Met knetterend en emotioneel overtuigend acteerwerk zien we hoe ze haar dochters – van wie de jongste Sagniers eigen dochter is – mee de afgrond in trekt. De symbiotische maar giftige relatie tussen moeder en dochters is indrukwekkend verbeeld door cameravrouw Lara Gasparotto, waarbij de invloed van de Dardenne-broers nooit ver weg is.