The Living Heroes

Eind jaren vijftig hielden regionale bioscopen in de hele Sovjet-Unie zich staande met de vertoning van de eerste werken van de nieuwste generatie regisseurs, scenaristen en acteurs in het land. Met name de Baltische staten wilden hun stempel drukken op de filmkunst, en midden jaren zestig behoorden de Sovjet-Litouwse films tot de hipste en meest avant-gardistische werken.

The Living Heroes is een manifest voor al het moois dat in het verschiet ligt. Balys Bratkauskas zou alleen incidenteel regisseren, maar Arūnas Žebriūnas, Marijonas Giedrys en vooral Vytautas Žalakevičius werden ster-auteurs. In dit geval tonen ze allen een bijzonder goed gevoel te hebben voor de korte vorm. Er worden vier anekdotes over kinderen en jongeren verteld, elk in een andere periode (onafhankelijk Litouwen eind jaren dertig, de Tweede Wereldoorlog, de naoorlogse periode en de jaren vijftig). Wat de episodes verbindt, is een gedeeld gevoel voor poëzie – een fascinatie voor realisme en oog voor het uitzonderlijke in de kleinste gebaren.