Mayday

Scherpschutters liggen soms urenlang in een oncomfortabele positie. Ze moeten zich onzichtbaar maken. Vrouwen, zo legt rebellenleider Marsha uit aan Ana, zijn daardoor bij uitstek voor die functie geschikt. Die zijn niet anders gewend.

In de fantasy-actiefilm Mayday kruipt de serveerster Ana als een moderne Alice in Wonderland een oven in, en belandt in een weerbarstige schemerzone tussen leven en dood. Daar woedt een oorlog tussen mannen en vrouwen. Ana wordt opgenomen door drie geharde jonge soldates die in een verlaten onderzeeër wonen. Als een soort Sirenes lokken zij met een mayday-signaal mannelijke soldaten op de rotsen – wraak voor alles wat hen en hun seksegenotes is aangedaan.

Ana denkt minder zwart-wit. En debuterend regisseur Karen Cinorre zet de kerels niet neer als monsters; in hun grote uniformen zijn het eerder kleine jongetjes. Wat doet het met de machtelozen als zij plots de macht krijgen? Is er ruimte voor grijstinten in een wereld die bestaat uit tegenstellingen? En is er een weg terug voor Ana? Cinorre verpakt die interessante vragen in een beeldschoon vormgegeven mythische parabel. De cast (Grace Van Patten en Mia Goth, met Juliette Lewis in een bijrol) is bijzonder sterk en de film verrast voortdurend − het voelt als een oorlogsdrama én een tieneravonturenfilm. Het ene moment kan Marsha zonder aarzelen een jongen de keel doorsnijden, het volgende voert Ana met die jongenssoldaten een dromerig ballet uit op Liberace’s lieflijke ‘Love Is Blue’.