Een gevoel van gevaar domineert de verstilde beelden van Dea Kulumbegashvili’s prijswinnende speelfilmdebuut Beginning, waarin de Georgische Jehova’s Getuige Yana zich verzet tegen de patriarchale samenleving. De broeierige en onheilspellende sfeer zit hem niet alleen in het beeld, maar ook in het subtiele en secure gebruik van geluid, klank, toon en muziek.
Beginning komt over als een ontzettend stille film. Des te opmerkelijker is het dat de Chileense muzikant, componist en clubartiest Nicolás Jaar de soundtrack componeerde. Eerder verzorgde hij de prominente filmmuziek van Pablo Larraín’s vurige Ema(2019) en Jacques Audiard’s explosieve Dheepan(2015). Daarnaast bracht hij een alternatieve, melodieuze soundtrack uit voor Sergei Parajanov’s magistrale The Colour of Pomegranates (1968), die uiteindelijk als het album Pomegranates werd uitgebracht. In Beginning is weliswaar geen prominente rol voor zijn muziek weggelegd, maar de signatuur van Jaar is nog altijd voelbaar in het haarfijne geluidsontwerp.
De Georgische regisseur van een van de festivalfilms van het jaar en de veelzijdige Chileense componist gaan in gesprek over hun oeuvres, hun samenwerking voor Beginning en de kruisbestuivingen tussen hun werkvelden. Onder leiding van moderator Hugo Emmerzael, film- en muziekcriticus, onderzoeken ze de relatie tussen beeld en geluid, tussen geluid en muziek, tussen stilte en herrie en tussen textuur en melodie. Wat de makers gemeen hebben, is dat ze beeld en geluid als landschappen zien waarop ze hun werken kunnen bouwen.
