Als relatief jonge kunstvorm is de film altijd aan verandering onderhevig. Decennia geleden waren filmcamera’s logge gevaartes op statief of rails, inmiddels zijn er vele varianten en hulpmiddelen bijgekomen: van steady cams en crane shots tot vederlichte handheld-camera’s. De digitale revolutie veranderde het vak radicaal – en ook weer niet. De samenwerking tussen director of photography en regisseur blijft onverminderd hecht, vaktradities en beeldtaal blijven staan, en oude meesters als Rembrandt vormen een inspiratiebron voor vele filmvaklieden.
In een intieme setting vertellen cameramensen zoals Roger Deakins, Vittorio Storaro, Rachel Morrison, Christopher Doyle, Rodrigo Prieto, Matthew Libatique en Mahmoud Kalari over hun vakgebied. Ook wereldberoemde regisseurs als Ang Lee, Francis Ford Coppola en Wim Wenders spreken openhartig over de bijzondere relatie met hun cameraman of -vrouw. De gezamenlijke vakmatige ervaringen, die zich niet beperken tot enkel de technische aspecten, worden doorsneden met illustratieve filmfragmenten.