Het verleden is altijd onbereikbaar, maar toch worden we er altijd weer door aangetrokken. Ismaïl Bahri’s poëtische film speelt met deze paradox. We zien twee handen die een foto vasthouden die van twee kanten wordt belicht door felle lampen, waardoor we niet zien wat erop staat. Alleen de schaduw van de handen onthult wat het licht verbergt: een menigte die zich op 20 maart 1956 verzamelt op de Tunesische Onafhankelijkheidsdag. Een synesthetisch gebaar, waarbij aanraking ons laat zien.
Winnaar IFFR 2020 Ammodo Tiger Short Award.
Ook in dit verzamelprogramma
-
Sayōnara
Kan afscheid nemen het gevoel van verloren zijn wegnemen? Een intieme film die de emotionele complexiteit van een man en zijn moeder verkent. -
the names have changed, including my own and truths have been altered
Gravend in persoonlijke en koloniale archieven en televisiearchieven worstelt Onyeka Igwe zich door het vertroebelde levensverhaal van haar grootvader -
Wong Ping’s Fables 2
Wat hebben een ex-activistische koe en een driekoppig konijn gemeen? Ze zijn allebei verloren in Wong Pings politieke, geanimeerde fabel.
Film details
- Productieland
- Frankrijk
- Jaar
- 2019
- Festivaleditie
- IFFR 2020
- Lengte
- 3'
- Medium/Formaat
- DCP
