That Cloud Never Left

In een Indiaas dorpje, zo’n tweehonderd kilometer van Calcutta, werken diverse inwoners noest aan de handmatige productie van kleurrijke, inventieve speeltjes: ratelaars, fluitjes en draaimolentjes. Met honderden stuks per dag worden deze vervaardigd, met als voornaamste basismateriaal: oude 35mm-filmreels vol Bollywoodtitels.

Het bijna monotone hand-, snij- én voetwerk wordt onderbroken door het echte leven, vlagen van fantasierijke verhalen en projecties van films die betere jaren kenden. Beter gezegd: een ánder leven. De dorpelingen geven de films een nieuw bestaan als geluidsopwekkend speeltje, en regisseur Yashaswini Raghunandan gebruikt de kleurrijk bewerkte reels als droomachtige sequenties.

In deze hybride, poëtische film wordt niet alleen gespeeld met feit en fictie, maar ook met wat we als kijker verwachten van filmelementen als beeld en geluid. Vlak voordat een magische maansverduistering zich aankondigt, gaan kinderen op zoek naar een robijn, bouwen twee broers een eenogige ladder en wacht een moeder op monsoon.