Soy tóxico
Na het succes van hun speelfilmdebuut Jennifer’s Shadow (2004) – een oefening in American gothic die speelt in een eng land dat Argentinië heet – werkten Pablo Parés en Daniel de la Vega voor een Amerikaanse maatschappij aan een postapocalyptische zombiefilm waarin Zuid-Amerika is veranderd in een multifunctionele schroothoop waar de ondoden de laatste menselijke entiteiten zijn (vergeet de mensen maar!)
Het project werd nooit gerealiseerd, maar Diego Parés, Pablo’s broer, begon aan een reeks op het scenario gebaseerde stripverhalen – die ook nooit voltooid is, aangezien er maar een paar fragmenten van zijn uitgebracht. De schoonheid en het lef van Diego P.’s liefdeswerk zijn nu door het regisseursduo passend veranderd in een heerlijk ouderwetse (jaren zeventig) lowbudgetproductie, die meer verwantschap heeft met Romero en Dante dan met Fulci en Lenzi. En het IFFR-publiek heeft geluk: naast de film kunnen ze ook het onvoltooide stripverhaal bekijken in een tentoonstelling.
Film details
- Productieland
- Argentinië
- Jaar
- 2018
- Festivaleditie
- IFFR 2019
- Lengte
- 81"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
Maritime Climates
De kleurrijke muzikale komedie Maritime Climates uit 1974 was mogelijk een briljante politieke satire. Deze overgebleven fragmenten laten zien waar
-
Double Ghosts
In 1995 filmde Raúl Ruiz La comedie des ombres in Taiwan maar kwam nooit toe aan de montage. George Clark is benieuwd hoe dit werk eruit had
-
Revisited
Zanussi laat de hoofdpersoon uit zijn vorige film over de zin van het leven discussiëren met personages uit zijn eerdere films.