Le psychodrame

Een van Roberto Rossellini’s grootste talenten was overleven. Bij elke dip in zijn carrière vond hij wel een uitweg. Na de onfortuinlijke opnamen van Dov’è la libertà…? (waar hij in 1953 aan begon en er halverwege mee stopte, waarna Mario Monicelli de productie een jaar later voltooide, zonder naamsvermelding) en de sarcastische desinteresse van publiek en recensenten voor Angst (1954), wendde Rossellini zich tot het maagdelijke terrein van de televisie en nam hij drie psychodrama’s op die waren ontwikkeld door Jacob Levy Moreno, een pionier van de groepspsychotherapie.

Zo was Rossellini weer waar hij het liefst was: in het epicentrum van de tijdgeest – psychodrama was destijds een rage in de therapiewereld. Maar net als bij Dov’è la libertà…? liep Rossellini halverwege weg – en dit keer was er niemand die het afmaakte. Nu het materiaal uit 1956 toonbaar is gemaakt, blijkt Le psychodrame een onverwacht sleutelwerk in het veelzijdige oeuvre en de nalatenschap van Rossellini.

• 

•