Koko-di Koko-da

Drie jaar nadat ze door een tragedie werden getroffen, is de relatie van Elin en Tobias hevig ontwricht. Tijdens een autorit op weg naar het natuurgebied waar ze gaan kamperen, zijn hun woorden, en de stiltes daartussen, doortrokken van irritatie en verwijten. Ondanks Elins tegenwerpingen stuurt Tobias de auto diep het bos in om in het pikkedonker de tent op te zetten.

In de ochtendschemering gaat Elin naar buiten om te plassen. Een witte kat, dezelfde die de avond ervoor hun pad kruiste, trekt haar aandacht. Dan klinkt er een circusdeuntje dat vanuit het bos dichterbij komt; de aankondiging van een beproeving die zich keer op keer zal herhalen, als een nachtmerrie waaruit ze niet kunnen ontwaken. Wat is hier aan de hand en hoe kunnen de twee ontsnappen aan het wrede, stompzinnige lot? 

Duizendpoot Johannes Nyholm verwerkt in zijn tweede speelfilm verschillende ideeën, waarvan hij sommige al eerder vormgaf in een muziekvideo en een korte film. In zijn originele beelduniversum vermengt hij live action met klassieke animatietechnieken om het grensgebied van fantasie en werkelijkheid te ontsluiten. Net zoals zijn schaduwpoppen aan zichtbare draden langs een scherm worden voortbewogen, komen ook Elin en Tobias niet los van de hun voorgeschreven rol in het sadistische schouwspel waarin ze verstrikt zijn geraakt. In de schemerzone tussen nacht en dag, tussen slapen en waken, moeten ze steeds opnieuw de confrontatie aangaan met hun diepste angst: alleen te zijn.

• 

•