Het Argentijnse provinciestadje Colón, gelegen aan de Uruguay-rivier, biedt net als elke andere door mensen en dieren bewoonde plek op aarde een mooi schouwspel van alledaagsheid: vrouwen spoeden in de kou naar hun werk, een auto moet aangeduwd worden, een medewerkster van een lingeriewinkel valt bijna in slaap, blaffende straathonden schooien bij een verkeersregelaar en vissers keuvelen over beuglijnen.
Soms staat de camera iets langer stil bij een plek, zoals bij een nevelige nachtclub: buiten wachten de taxi’s en worden de bezoekers gefouilleerd; binnen zoeken vriendinnen oogcontact terwijl de uitsmijter toezicht houdt. De ochtend erna fluiten de vogels, terwijl de dansvloer wordt schoongeveegd, met een deinende discobal als stille getuige.
Filmmaker Rodrigo Moreno maakt ons via flarden van levens en dynamische taferelen deelgenoot van zijn verwondering over het onversneden leven, ontdaan van drama. Gezamenlijk vormen de bedaarde en behaaglijke documentairebeelden een lyrische lofzang op het leven van alledag.