La estrella errante

La estrella errante, de tweede film van de Galicische filmmaker Alberto Gracia, begint met een tekst over de punkband Los Fiambres, die in 1984 één cultplaat afleverde: El lado
oscuro del R & R (The Dark Side of Rock & Roll). Gracia volgt Los Fiambres-zanger Rober Perdut ruim dertig jaar later.
Hij ontmoet een fotograaf voor een fotosessie in een busstation, is
op zoek naar drugs en raakt iemand kwijt die Roni heet (Robers
achternaam betekent niet voor niets “verdwijnen, verloren”).
Rober snuift coke van een Johnny Cash-cd en wordt naar een eiland
gevaren. In andere scènes volgen we de fotograaf, die soms op
mysterieuze wijze verdwijnt.

In de aan horrorregisseur George Romero opgedragen film, even vrij als punk,
creëert Gracia een vervreemdende sfeer, vooral door de geluidsband.
Hierop horen we dreigende drones, frases uit een zelfhulptape (“I love
myself“) en natuurlijk heerlijke punknummers, waaronder Droga,
droga droga, Los Fiambres’ ode aan (vrij verkrijgbare) drugs.  

• 

• 

• 

• 

•