Illusions

Spelend met de illusie van een scenario met twee lagen creëerde Grada Kilomba een zwijgende film waarin de personages een witte ruimte binnengaan terwijl de kunstenaar buiten commentaar geeft op de beelden en een eigentijdse 'griot wordt, inclusief postkoloniale urgentie. "Soms voelt het of ik leef in een ruimte van tijdloosheid", vertelt de kunstenaar, "in een ruimte waarin heden en verleden lijken samen te vallen."

Om het naast elkaar bestaan van tijden te verkennen, waarin het koloniale verleden het heden lijkt te onderbreken en het heden soms ervaren wordt als het verleden, voert Kilomba de mythe van Echo en Narcissus opnieuw op door middel van de Afrikaanse orale verteltraditie. Narcissus wordt een metafoor voor een samenleving die haar koloniale geschiedenis niet heeft verwerkt, en zichzelf en haar eigen beeld als enige objecten van liefde ziet. Hoe ontsnappen we aan die koloniale, patriarchale sjabloon?