“Zelfportret. In 1998 was ons gezin het slachtoffer van een gewapende aanval. We wisten te ontkomen en vluchtten naar Grozny. We hebben er altijd over gezwegen.” Vladlena Sandu vertelt een indringend en waardig verhaal over haarzelf, haar moeder en grootmoeder, het fysieke en mentale trauma en het alledaagse leven van een vluchteling, inclusief hondenvoer, dakloosheid en intensive care. Op nieuwjaarsdag brengt Poetin een eerbetoon aan de soldaten die het terrorisme bestrijden.