Grands travaux

Werk staat maatschappelijk altijd op de agenda, maar is doorgaans in de meeste films erg afwezig. In deze film draait daarentegen zowat alles rond werk. De titel verwijst in de eerste plaats naar de ingrijpende werken die Brussel in de jaren vijftig en zestig tot een bouwput maakten. Die naoorlogse ‘grote werken’ luidden een stedenbouwkundige catastrofe in die tot op vandaag doorwerkt in de Brusselse maatschappelijke ordening. 
De film toont vooral wie in de toekomst het uitvoerende werk zal verrichten. Barry, Mamadou, Abdi en Achmed volgen een beroepsopleiding en krijgen de opdracht een aantal ‘kleine werken’ uit te voeren: de elektrische installatie van een slaapkamer, het plaatsen van een videofoon. Elke leerling heeft een klein houten hok waarin hij deze oefeningen moet doen. Die hokken groeien uit tot decors waarin de jongens zichzelf spelen. Voor een documentaire oogt de mise-en-scène zelf ook opvallend geconstrueerd: enkel statische medium shots vanaf een statief gefilmd.