Elon Doesn’t Believe in Death

Madalena is verdwenen. Elon zag zijn vrouw gisteren nog, voordat ze naar haar werk ging. Toen hij haar wilde ophalen, was ze nergens te vinden. Collega’s weten niet waar ze is, bij ziekenhuizen staat ze niet geregistreerd en de politie vindt het eigenlijk te vroeg om rapport op te maken. Dus zwerft Elon ‘s nachts door Belo Horizonte, langs eindeloze betonbouw en sloppenwijken. Het leven in de miljoenenstad lijkt uitgedoofd, alsof het – net als Elon – wacht op de terugkeer van Madalena.
De camera zit Elon dicht op de huid, waardoor we steeds verder zijn wereld in worden gezogen. Het is een claustrofobische wereld, die steeds benauwder aanvoelt. Terwijl anderen hem schouderophalend aanhoren en zijn zorgen wegwuiven, neemt Elons rusteloosheid toe. Hij laveert tussen twijfel en paranoia, wat zijn grip op de werkelijkheid niet ten goede komt. De minimalistische soundtrack van Daniel Saveedra en Pablo Lamar (La última tierra) zet punten en komma’s in dit indrukwekkende verslag van een leven dat uit elkaar valt.

• 

• 

•