Nuytten/Film

Twintig jaar lang was Bruno Nuytten (1945) een veelgevraagd en gewaardeerd cameraman. Hij werkte met regisseurs als Marguerite Duras, André Téchiné en Claude Berri en won drie Césars, onder meer voor Barocco (1976) en het door hem geregisseerde Camille Claudel (1988), waarin zijn ex-vrouw, actrice Isabelle Adjani de hoofdrol vertolkte. Eind jaren tachtig trok hij zich plotseling terug uit de filmwereld.
In Nuytten/Film ondervraagt cameravrouw Caroline Champetier (Holy Motors, Des hommes et des dieux) hem over deze beslissing en het vak dat volgens Nuytten "ondankbaar" is omdat het "weinig erkenning" krijgt. Toch is Champetiers film geen portret van een verbitterd man. Hij stopte weloverwogen, vooral omdat hij zich ingekapseld voelde, te veel een onderdeel van een machine. Hierdoor voelde hij zich niet meer vrij en was er geen ruimte tot experimenteren, wat hij graag deed. Nuytten is een echte ambachtsman, iets wat Champetier onderstreept door hem te filmen bij het leggen van een parketvloer.