Innocence of Memories

De nieuwste documentaire van Grant Gee sluit af zoals die opent: een shot van de Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk die vanuit zijn appartement naar de nachtelijke skyline van Istanbul kijkt. Het geeft aan dat het verhaal van deze documentaire nooit volledig verteld kan worden. In 2008 verscheen Pamuks The Museum of Innocence, waarin hij de tragische liefdesgeschiedenis beschreef van de welgestelde Kemal en diens obsessie, de knappe winkelbediende Fusus. Vier jaar later opende hij de deuren van een echt museum in Istanbul met dezelfde naam, waarin hij alledaagse spullen tentoonstelde die in dat verhaal voorkwamen: sokken, jurken, juwelen, zelfs de uiteindes van honderden sigaretten.
Wandelen door dat museum is als wandelen door de herinneringen van iemands leven, een gevoel dat Innocence of Memories ook bij de kijker oproept. In samenwerking met Pamuk benadert Gee het verhaal van Kemal en Fusus vanuit een nieuw perspectief en levert daarmee een intieme documentaire over tragische liefde, vervlogen herinneringen en een stad die maar niet stil wil staan.