Hoe kan je laten zien hoe horror werkt? Hoe angst subtiel wordt opgebouwd? Hoe de kijker ineens in de val wordt gelokt? In deze collage van bekende en minder bekende filmscènes wordt een poging gedaan horror te definiëren. Niet uitsluitend met films uit het genre, maar ook door enge momenten uit andere genres te bestuderen. De voice-over van Amy E. Watson begeleidt de kijker langs ijzingwekkende momenten: van het werk van Michael Haneke, tot betoverende passages uit het oeuvre van Kiyoshi Kurosawa. Jaws (1975) passeert de revue, net als het recentere It Follows (2014). Uit de zorgvuldig uitgekozen scènes kunnen bepaalde conclusies worden getrokken. Als je het kwaad niet kan zien, dan betekent het niet dat het er niet is. Want angst dragen we altijd met ons mee. Zo ontaarden de schaduwspellen in een dieptestudie met een eigenaardige soundtrack. Vooral de terugkoppeling naar de kijker werkt intrigerend. Waar liggen jouw grenzen? Zou jij hetzelfde doen als de personages?
Film details
- Productieland
- VK
- Jaar
- 2016
- Festivaleditie
- IFFR 2016
- Lengte
- 88"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
Congo Beat the Drum
Ariel Tagar (Kalbata) en Uri Wertheim (Mixmonster), twee muzikanten uit Tel Aviv, trekken naar Jamaica om een album op te nemen met vergeten reggae
-
Baron noir
Een harde politicus krijgt te maken met een nieuwe vijand: zijn vriend, voormalig mentor en wellicht de volgende president. Om te overleven heeft h
-
Inner Man
Hilarische omkering van conventies spot met de objectivering van de vrouw: een dansende naakte man en een vrouw in traditionele kimono zijn over el