Esquizo

“Fictiereportage over de architectuur van een brein”, aldus de tweede titel van deze mooie samenvatting van de activiteiten en ambities van Ricardo Bofill in de beginjaren van zijn Taller d’Arquitectura, het multidisciplinaire project waarbij niet alleen stedenbouwers en architecten betrokken waren, maar ook schrijvers, filmmakers en grafische vormgevers.
Het grootste deel van Esquizo, met zijn très jaren 60-70 beeld van de maatschappij als een gekkenhuis, bestaat uit gespeelde scènes over collectieve angsten en verlangens (om het zo ruim mogelijk te zeggen). Die scènes illustreren vaak de commentaarstem met zijn vele klankkleuren, maar spreken die soms ook tegen. Ook andere elementen en filmische structuren zullen hun plaats vinden; uiteindelijk zal er een werk zijn ontstaan over communicatie en patronen dat zowel intellectueel als emotioneel alomvattend aanvoelt.