Schilder Robert Zandvliet behoort tot de wereldtop van zijn generatie. Op 45-jarige leeftijd, als mid-career kunstenaar, heeft hij een punt van bezinning bereikt. Hij heeft de kunstgeschiedenis tegen het licht gehouden en probeert zichzelf opnieuw te definiëren. Steeds kaler worden zijn voorstellingen, totdat archetypische vormen overblijven. Hij wil, zoals hij het zelf zegt, “de eigen handigheidjes doorbreken… om tot de kern van het beeld te komen”.
Hij zegt het op de geluidsband terwijl de camera van Frank Scheffer hem volgt in zijn atelier. De waarneming vindt plaats in twee binnenruimtes: het hoofd van de kunstenaar en de plaats waar hij zijn ideeën verwezenlijkt. Scheffer zit zijn onderwerp dicht op de huid om te tonen wat niet gezegd kan worden. Af en toe zoomt hij uit om kort Zandvliets grote doeken te tonen. Vaker zijn het close-ups. Van handen, een mond, de ogen van de kunstenaar die een bezeten concentratie uitstralen. Want dat is schilderen toch bovenal: kijken. Winnaar KNF Award 2016.
Film details
- Productieland
- Nederland
- Jaar
- 2016
- Festivaleditie
- IFFR 2016
- Lengte
- 55"
- Medium/Formaat
- DCP
Dit zou je ook leuk kunnen vinden
-
Ghost Ship
Verspreid over negen hoofdstukken en een epiloog, rijgt de film anekdotes aan elkaar over Florence Balcombe (de vrouw van Bram Stoker), Oscar Wilde en
-
Font màgica
Betoverend spektakelstuk is ontstaan door filmmateriaal van een lichtfontein in Barcelona intensief met fotochemische en digitale processen te bewerke
-
Ditirambo
Op een dag benadert een vrouw Ditirambo met een klus: hij moet op zoek naar een van de minnaressen van haar overleden echtgenoot – uitgestelde wraak i