Uit fragmenten van populaire films uit de jaren 50 en 60 distilleerde Kourkouta een lyrische evocatie van de Griekse ziel. De filmmaker, die meerdere beeldlagen op elkaar legt, vertraagt haar prachtige selectie om zo een hypnotiserend audiovisueel gedicht te componeren over het collectieve bewustzijn. Een melancholische piano zet de toon.