Een korte proloog, los van de verdere plot, introduceert speels de hoofdthema’s van het bedwelmende Tabu van Miguel Gomes. Een onverschrokken ontdekkingsreiziger trekt door het wilde Afrika, maar blijkt evengoed op de vlucht te zijn voor zijn verleden. De combinatie van een gedoemd liefdesverhaal en Europa’s koloniale verleden tekent ook de rest van Gomes’ rijke, allegorische film, die speels aan de haal gaat met de filmgeschiedenis. Waar F.W. Murnau zijn Stille Zuidzee-klassieker Tabu opdeelde in het tweeluik ‘Paradise’ en ‘Paradise Lost’, kiest Gomes de omgekeerde volgorde. Zijn verhaal begint in hedendaags Portugal, waar het paradijs verder weg lijkt dan ooit voor drie eenzame dames: vijftiger Pilar, haar flamboyante en fragiele oude buurvrouw Aurora en dier Kaapverdische huishoudster Santa. Het tweede deel van de film keert terug naar het paradijs, wanneer Gian Luca Ventura in terugblik (gestileerd als zwijgende film) vertelt over zijn gedoemde liefdesgeschiedenis met Aurora. Die speelt zich af in het Mozambique van de jaren zestig, destijds een Portugese kolonie. Daar blijkt wat al in de proloog werd aangekondigd: hoe ver je ook vlucht, je kunt niet ontsnappen aan je eigen hart.
