Riocorrente

‘Het moet ergens beginnen. Het moet een keer beginnen. Waar beter dan hier? Wanneer beter dan nu?’ Zo opent Riocorrente, een portret van drie mensen, maar vooral een weergave van een moment van crisis. Het moment waarop alles tot het uiterste gespannen is. Het moment waarop verandering onvermijdelijk is. Het moment waarop stilzitten geen optie meer is.
Carlos is een voormalig autodief die probeert zijn leven te beteren, onder meer door straatschoffie Exu onder zijn hoede te nemen. Marcelo is kunstcriticus voor een grote krant; een leven in dienst van Grote Ideeën. Renata laveert tussen deze twee mannen, de asceet en de molotov-gooier, de uitersten van haar verlangen.
Deze elliptische film van Paulo Sacramento – onder meer opgedragen aan de in 2012 overleden Braziliaanse regisseur Carlos Reichenbach – draait echter niet expliciet om het melodrama van die driehoeksverhouding. Veel meer richt hij zich op de druk die zich in alle drie heeft opgebouwd. Niet de feiten van de vertelling doen er toe, maar de sfeer, opgebouwd in broeierige beelden en de onbestemde geluidsband.
Iets is uit balans, een ongelijkheid die te lang heeft voortgeduurd en nu moet gaan veranderen. Daarmee spreekt de film ook boekdelen over hedendaags Brazilië. Niet als didactisch pamflet, maar als urgente, poëtische reflectie van een samenleving waar alles op losse schroeven staat.

• 

• 

• 

•