Rapado

Beroofd van zijn brommer en zijn sneakers doolt Lucio blootsvoets door een nachtelijk Buenos Aires. Het zit hem niet mee: de schoenen die een vriend hem geeft zijn te klein en het 100 pesobiljet voor de bus blijkt vals.
Wat volgt zijn banale gesprekken, thuis bij zijn ouders, en met zijn vriend op straat, spelletjes in de game-arcade en wie had ook alweer Lucio’s digitale horloge? Onder zijn bed verstopt hij de ijzerzaag van zijn ouders. Vergeefs probeert hij het slot van een andere brommer door te zagen.
In 1992 veroorzaakte Rapado een ware sensatie binnen de Argentijnse en Latijns-Amerikaanse cinema; eindelijk eens een film over het heden, in plaats van het zoveelste lusteloze, historisch verhaal. Met Rapado creëerde Martin Rejtman een geheel eigen stijl, waarop eind jaren 90 en begin 2000 een golf aan vernieuwende cinema volgde. Rejtman zelf maakte daarna onder andere Silvia Prieto en The Magic Gloves.